Donderdag, de dag na de rustdag. 2 Trainingen, eerst ’s ochtends om 7.30, inrijden en langzaam de druk een beetje opvoeren, want, geen wedstrijd meer, dus alle remmen konden los. Maar vooral ’s middags moest het gaan gebeuren, meer duurwerk. Voor sommigen heel zwaar, want moe gestreden, of zelf gedeclameerd sprinter. Voor anderen juist een zegen, eindelijk niet meer inhouden, nu mochten ze gaan knallen en dus conditioneel aan de bak. Of zoals Stijn terecht opmerkte, nu kan ik eindelijk moe worden. En een zware training werd het, met intensief en extensief duur + intervallen. Daarna ook nog proberen de trainer, ondergetekende, proberen bij te houden met een hele lange steigerung van meer dan 6 ronden, dat was spannend. En wat was de trainer blij dat de laatste er toch nog af ging, want dat had geen halve ronde langer moeten duren, dan was ik ontploft. En als toetje de wortelrace. Een estafette met een wortel als doorgeef stokje. Dat had een lange voorgeschiedenis, maar laat ik het er op houden dat de trainer een weddenschap had verloren en alle wortels van de salades van de jeugd moest opeten bij het avondeten van dinsdag. Dus tijd voor sportieve wraak. Het werd een feestje.

En dat woord, feestje, wil ik graag centraal houden bij de rest van het stukje. Ooit gevraagd door Theo Guykens om les te gaan geven voor de EIJV, en na lang aandringen van zijn kant, wat hem , in de positieve zin van het woord, zeer goed is toevertrouwd, ja gezegd. Nu 5 jaar verder en na wederom meerdere keren gevraagd te zijn, nu voor de Inzell week, zit deze trainer ineens in het Pension Erica, op fietsafstand van de prachtig gelegen ijsbaan de Max Aicher Arena. En wat een enorm feest is het geworden. Ik had niet kunnen vermoeden dat mijn ja zeggen op de vraag training te geven bij de EIJV dit tot gevolg zou kunnen hebben. Een prachtige ervaring. Naast het woord feestje komt de woorden harmonieus, ontspannen en inspirerend in me op.

Harmonieus omdat de organisatie, mn. door Trijnie en Wijnand, zo mooi samen gaat met de trainingen, en het ritme daaromheen, van de wedstrijdgroep. Harmonieus omdat de samenwerking tussen de trainers ongekend is, waardering en respect voor het inpassen van deze nieuweling. Ik voel me welkom, gerespecteerd en gewaardeerd en dat is de verdienste van Henk, en met name Hayco. Fantastisch hoe hun ervaring en deskundigheid faciliterend werkt voor deze beginnende Inzellganger, hartelijk dank daarvoor.

Dat brengt me bij de ontspanning. Dit geldt eigenlijk voor de hele groep en de hele week, heerlijk om te ervaren hoe iedereen lekker zijn eigen gang kan gaan en daarin helemaal vrij gelaten wordt. Een ieder doet op zijn of haar eigen manier zijn best de week tot een succes te maken, van boodschappen doen tot video opnames van alle trainingen door Japke en Eddy, van corveediensten tot dagelijkse massages van Eddy, het gaat allemaal in een ongedwongen en vooral ontspannen sfeer.

En uit de eerdere stukjes hebben jullie kunnen opmaken dat de week heel inspirerend is geweest. Als trainer van de wedstrijdgroep in Deventer ben ik in Inzell vooral met hen bezig geweest en wat een inspiratie en energie hebben zij ons gegeven. Vanaf de eerste training op zondagochtend tot nu zijn alle jeugdleden, zonder uitzondering, zeer gemotiveerd, gefocust en vooral heel positief bezig geweest, zoals gezegd een feest om mee te mogen maken. Hayco en ik kwamen ogen, oren en complimenten tekort. Maandagmiddag reden we na de middag training al onwerkelijk op de baan rond, wat was er hier aan het gebeuren? Niet alleen was de instelling van de groep voorbeeldig, maar technisch gezien waren de trainingen een genot om mee te maken. Ieder voor zich reed beter dan ooit. De skeelertraining van Cor Fransen, Sandra van Aken en Dick Nap afgelopen zomer droeg hier zeker aan bij. Als dit de voorbode van de rest van de week was, lag de lat wel heel hoog. Maar niet te hoog. Want toen kwam de dinsdagavond, wedstrijdavond, en dat hebben we geweten ook. Ik zal geen individuen eruit lichten, bang iemand te vergeten, maar het niveau was overweldigend. Pr´s sneuvelden aan de lopende band, soms met meerdere seconden tegelijk, maar vooral de manier waarop was indrukwekkend. Zonder uitzondering reed de jeugd de race technisch zeer goed, alsof het een training was, en dat was bijzonder om mee te maken. Op zo´n manier krijgt een pr extra glans. De stemming was dan ook opperbest, op de tribune, bij de jeugd onderling, en niet op de laatste plaats bij de trainers zelf. De verwondering van de maandagmiddag had plaatsgemaakt voor enorme trots, gelardeerd met een vleugje emotie. Met licht vochtige ogen reden Hayco en ik terug na de laatste race, en zonder misplaatste trots, voelde dit voor ons beiden als een ereronde. Wat een bekroning op een geweldig gestarte Inzellweek. En het rare was, we hadden beide het gevoel al een week bezig te zijn.

Nu is het donderdagavond en staan we vlak voor de bonte avond. Morgen nog 2 trainingen en dan is het zaterdag al weer tijd om naar huis te gaan. Het kan verkeren. Het was een bijzondere week met veel hoogtepunten, en we mogen nog 2 dagen eraan vast plakken. Wedstrijdgroep, groep van talentvolle oudere jongeren, organisatie en medetrainers, hartelijk dank voor een onvergetelijke ervaring.

Hieronder het verslag van Coen over de beleving van de dag door de jeugd.

Dag 6

Vandaag was het weer een geweldige dag zoals anders.

We begonnen de dag met een schaatstraining, en gingen daarna aan een ontbijtje.

Later op de dag hadden we de tweede training, en niet te vergeten hadden we ook een analyse.

Maar toen de avond viel begon de bonte avond. We begonnen met de act Zaai, het was geweldig geacteerd en erg humoristisch. Toen kwam Theo met een goochel act.

Edith had een leuke act en Mark en Trijnie waren de ongelukkige, zij moesten samen in een soort pak opdrachten uitvoeren. Toen waren Lars, Jillis, Marit, Fleur, Eddy en ik (Coen) aan de beurt, we hadden een quiz gemaakt. Mark had de meeste vragen goed en was de winnaar, hij won een massage. Daarna was nog een quiz met foto’s. Op het laatst kwam de man van Edith met een soort stokje met een propeller, maar de jeugd snapte er niks van. Kortom het was weer een mooie avond.