Sander en Oscar blijven het goed doen, en de hele EIJV leeft mee. Wie nog niet naar de live-cam gekeken heeft moet dat zeker even doen van de week: www.cape-epic.com. Na de langste etappe ooit op dag 2 en een zware klim op dag 3 hebben ze zich in het klassement weten te handhaven op de 144e plaats! Hieronder het verslag dat we vandaag van Esther en Esther ontvingen.

Lieve allemaal,

Hier wederom een berichtje van jullie razende reporters in Zuid-Afrika. Onze mannen gaan nog steeds als een speer en we worden met de dag trotser, zeker gezien de zware ontberingen die ze moeten doorstaan.

Iedere dag is er een andere tegenstander. Was het in stage 1 het zand, dan was het gisteren de lengte van de etappe en vandaag de enorme hitte. Zelfs Es en ik zitten hier te zweten in onze panty, terwijl we de hele dag niets anders doen dan een beetje heen en weer rijden en foto's maken.

Het goede nieuws is dat ze op de helft zijn!

Gisteren zijn  onze kanjers om 7 uur vertrokken uit Citrusdal voor een van de langste etappes in de geschiedenis van Cape Epic (146 km) naar Tulbagh. Oscar voelde zich niet topfit (tikje misselijk), maar had toch een goed ontbijt naar binnen gewerkt. Sander zag er weer topfit uit. De dag begon met een klim van 18 km mooi stijgend en volgens de mannen goed te doen. Vervolgens hebben ze over een plateau gefietst dat op en af ging. Van de verhalen en de foto's hebben we begrepen dat het geweldig mooi was.

Omdat het een reisdag was en we ons met onze Parijs-Dakar wagen moesten verplaatsen naar het andere kamp, konden we alleen aanmoedigen bij spectator point 3. Gelukkig waren we getuige van het feit dat Sander en Oscar (of "the boys from Holland" zoals de speaker zei) een record hebben gebroken in de race: de langste rusttijd;-) Achteraf bleek dit een heel verstandige keuze. "The sting is in the tale" stond in het routeboek...en dat was ook zo. En klim van 5 km met een gemiddelde van 11% en op sommige plekken voelde het ( of was het) 25%. Gelukkig had het eind van de etappe als cadeau een prachtige afdaling de Tulbagh vallei in. Moe, voldaan en vreselijk stoffig kwamen ze na 8:24.04 over de finish.

Gisteravond werd tijdens de briefing gemeld dat het vandaag een dag cruisen zou zijn. Eh, niets bleek minder waar...

Vanmorgen werden we wederom om 5 uur door de doedelzakblazer gewekt. Erg grappig, die man loopt volledig in klederdracht en blazend op zijn zak alle tentrijen langs en daar wordt echt iedereen wakker van (zelfs met oordoppen). Ook Louis Enrique (oud voetballer van het Spaanse elftal) kwam weer zijn tentje uit. Wel lachen dat een multimiljonair gewoon bij je op de camping staat.  

De mannen begonnen voor het eerst de benen te voelen en dat mag ook wel na 3 dagen buffelen. Het was wel erg koud voor de start (Sander stond te klappertanden), maar daar hoor je nu niemand meer over (pfff). Om 10 voor half 8 klonk voor hen het startschot voor een dag met een afstand van 94 km waarin de rijders een 8-tje door de vallei reden.  Es en ik hebben bij waterpunt 1 en 2 aangemoedigd vandaag. Bij waterpunt 2 zagen ze er beiden topfit uit. Ook vandaag bleek dat venijn weer in de staart te zitten. Na waterpunt 2 gingen ze in een soort van oven een steile klim op. Heftig! Ook na waterpunt 3 bleek de hitte (35 graden in de schaduw) de grootste stoorzender. Na 6 uur, 2 minuten en 51 seconden kwamen onze kanjers oververhit over de finish. Klasse mannen!

Morgen gaan we deze braai verlaten en richting Wellington. Hopelijk zijn de weergoden de fietsers iets beter gezind dan vandaag en geven ze iets meer verkoeling.

Tot slot bedankt aan alle fans voor jullie lieve berichten en aanmoedigingen. We proberen weer wat foto's toe te voegen. En oh ja, voor diegenen die livestream volgen: we weten nu waar de camera staat en zullen morgen zwaaien.

Lieve groet van ons,
Esther, Sander, Oscar en Esther