Na 2 dagen met elk drie ijstrainingen per dag voor mij vandaag een
rustdag. De bovenbenen voelen aan alsof er een aardverschuiving in
heeft plaatsgevonden. De tip van Henk om overtraining te voorkomen
wordt dus direct in de praktijk gebracht.

De wekker liep, inmiddels traditiegetrouw, weer om kwart voor zes af. Douchen, aankleden en om kwart over zes de meiden wakker maken. Enigszins verdoofd schoof de een na de ander aan tafel voor een kort ontbijt met een kop thee of fruitdrank. Snel de schaatsen in de tas gepakt en naar beneden. Voor het eerst deze week drie minuten te laat beneden.

Eenmaal buiten wachtte ons een onaangename (maar voorspelde)
verrassing. Laaghangende bewolking en regen. Een schril contrast met de twee dagen hiervoor.

De training van de talentvolle jeugd van de EIJV gevolgd vanaf de
zijlijn. Mooi om te zien dat de jeugd zo snel vorderingen maakt. Een
lust voor het oog.
Na de training voor de jeugd nog even uitfietsen en ondertussen kijk
ik naar de proffessionals uit ondemeer Polen. Mooi om te zien maar
zwaar frustrerend voor mijzelf. Waarom kan ik het niet op die manier. Het ziet er zo eenvoudig uit.

Om kwart over tien de videobespreking. Ik zie mijzelf terug

op beeld.
Ben ik het wel? Ik zie iemand rechtop door het beeld schuiven. Ik
blijk het inderdaad te zijn. Jammer........
De ultieme bevestiging van het feit dat geest en lichaam elk een eigen willetje hebben.

Nog even snel naar het dorp, een nieuwe schaatsmuts gekocht. De oude hangt vanwege de geur op het balkon. Daar zal hij waarschijnlijk blijven, ook als wij al weg zijn. Bij terugkomst in het hotel  staat de schaatsploeg al klaar om naar de baan te gaan. Spijt? Nee, nu ff niet zeggen mijn benen.

Ik zit in de ploeg van dienst, wat inhoudt dat ik de lunch moet
voorbreiden. De een na de andere EIJV-er schiet binnen om snel met een gesmeerde boterham weer naar boven te verdwijnen.Rusten voor de wedstrijd vanavond.

In de loop van de middag neemt bij de rijders, de ouders, trainers en
fans de spanning toe. Eindelijk is het kwart voor 4 en kunnen we
afreizen naar het bekende eetadres gasthaus Boden waar Frau Anna ons, in een iets te strak jurkje, wederom van een redelijke maaltijd voorziet. Rijst, goulash en gebakken piepers met als toetje
Apfelstrudel met slagroom en een bolletje ijs. Er wordt gegrapt; 'neem maar wat extra goulash' zegt een van de ouders tegen zijn kind die over twee uur op de baan moet staan voor een wedstrijd, 'dan kun je wat extra gas geven'.

De daad wordt bij het woord gevoegd. Eenmaal aangekomen in het
prachtige ijsstadion, dat volgens Theo van de Rijt voor 'slechts' 36
miljoen euro is gebouwd voelen we al snel allemaal de
wedstrijdspanning. Alle rijders zijn scherp en op en top voorbereid
door Hayco en Mark. Een van de rijders, we noemen geen namen,
schreeuwt dat hij zijn schaatsen is vergeten. In blinde paniek rijdt
een van de begeleiders met gillende banden terug naar het hotel. Daar aangekomen wordt al snel geconcludeerd dat de schaatsen niet op de kamer liggen. Dan maar weer met gillende banden terug. Hijgend en met een bezweet voorhoofd krijgt de persoon in kwestie te horen dat de schaatsen toch in de tas zaten. Al met al kan er toch nog, zij het wat zuur, om gelachen worden.

De wedstrijd begint, kleine Koen, grote Coen, Jillis, Marit, Famke,
Stijn, Fleur, Lotte en Lars doen het voortreffelijk. Het ene pr na het
andere sneuvelt. Bizar goed! Vanaf de tribune wordt hard aangemoedigd.
Plaatselijke visboeren komen in drommen bijeen bij de ingang van het ijspaleis. Op zoek naar nieuw personeel voor hun viskraam. Keus genoeg zou ik zo zeggen.....

En dan nog onze talentvolle oudere deelnemer, Tijnis...vooraf moet
gezegd worden dat op het binnenterrein een ijshockeytraining wordt
afgewerkt. Hij staat aan de start..het wordt een pikstart. Hij recht
zijn rug, klaar een knal en weg is Tijnis...veel sneller dan zijn
tegenstander. Weer een knal, valse start? Ja.. Onbegrijpelijk maar
waar.

Tijnis gaat terecht verhaal halen bij de starter; Theo Guykens. 'Wat
maak je me nou' schreeuwt Tijnis in de richting van de ietwat beduusde starter. 'Ik zie jou vanavond wel' roept Tijnis nu op een wat meer dreigende toon. Dat kan hij rustig zeggen want Theo maakt onderdeel uit van onze groep en slaapt in hetzelfde hotel. Wat blijkt....Tijnis verwarde een klap van een hockeystick tegen een puck met een startschot. Na wat discussie over en weer werden respectvolle blikken uitgewisseld en kon er nu dan toch eindelijk gestart worden.
Weer een pikstart....Tijnis is mooi weg en machtige klappen brengen hem in de buurt van zijn opponent. Een mooie race!

Ook in de 2e race van de dag worden we weer door de jeugd van de EIJV getracteerd op prachtige prestaties. Top gedaan allemaal en vooral ........... Bedankt!
Hayco en Mark bedankt voor jullie wijze lessen tot nu toe.

Als toetje krijgen we nog een laatste race, rit 140. Tijnis en zijn
1500 meter.... Het gaat gebeuren. Weer een pikstart, hij komt voorbij. Lekker diep zittend..verbeten blik.
We scheeuwen ons schor... Het helpt hij houdt zijn rondetijden
redelijk vast. De finish....ruim onder de twee en een halve minuut.
Een ronde uitrijden en als een volleerd prof neemt hij al wuivend het
applaus in ontvangst.

En het was nog lang onrustig in Inzell.

Uw scribent, Hans Koopman